หัวเรื่องที่สนใจศึกษา(เขียนบอกกล่าว)ของสุมณฑินี สมัครพงศ์

การเรียนรู้จากมหาวิทยาลัยชีวิต ศูนย์จังหวัดนครศรีธรรมราช
จากความเคยชินในฐานะที่เป็นราชการค่อนข้างสอนให้ดิฉันยึดติดในระบบการเป็นเจ้าคนนายคน ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเป็นม่านกั้นบางๆ ทั้งๆที่ตนเองอย่ในฐานะหัวหน้างานบุคลากรและงานสัมพันธ์โรงเรียนกับชุมชน
ระยะเวลาหนึ่งปีกับสองเดือนสำหรับการเรียนในมหาวิทยาลัยชีวิตของดิฉัน ทำให้ได้รับประสบการณ์ค่อนข้างมาก โดยเฉพาะเรื่องโรงเรียนกับชุมชน ทั้งๆที่ตาม พรบ.การปฎิรูปการศึกษาในมาตราที่ 29 ได้เขียนไว้อย่างชัดเจนว่า "ให้สถานศึกษามีหน้าที่ในการส่งเสริมความเข้มแข็งของชุมชน โดยจัดกระบวนการเรียนรู้ภายในชุมชน มีการจัดการศึกษาอบรม แสวงหาความรู้ แลกเปลี่ยนประสบการณ์เพื่อพัฒนาชุมชน " แต่ในความเป็นจริงไม่ค่อยได้รับความสนใจในพรบ.การศึกษาที่เขียนไว้เท่าที่ควร ยึดถือเฉพาะตัวนักเรียนเป็นหลักและมีหน้าที่หลักก็คือสอนนักเรียนเท่านั้น
เมื่อได้เข้ามาเรียนในมหาวิทยาลัยชีวิตทำให้มีความรู้สึกว่าการพัฒนาผู้เรียนที่ตัวนักเรียนเพียงอย่างเดียวนั้นไม่ใช่การเรียนการสอนที่แท้จริง การจะทำให้นักเรียนมีคุณภาพนั้น ผู้ปกครองและชุมชนมีส่วนสำคัญเป็นอย่างมาก ถ้าชุมชนเข้มแข็ง ผู้ปกครองเข้มแข็ง นักเรียนก็จะมีความเข้มแข็งตามไปด้วย การใช้เวลาว่างในการเดินชอบปิ้งเป็นสิ่งที่เคยโปรดปรานเป็นอย่างมาก ตอนนี้มีความรู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นตัวปัจจัยเสริม เสียเงินโดยใช่เหตุ การได้เอาเวลาเหล่านั้นไปพัฒนาชุมชน ช่วยเหลือชุมชน ใช้เวลาว่างปลูกผักสวนครัวรั้วกินได้ในบริเวณบ้านของตนเอง นั่งศึกษาหาความรู้โดยการอ่านหนังสือ ท่องไปในโลกกว้างกับอินเทอร์เนต ติดตามสถานการณ์บ้านเมือง เป็นสิ่งที่เข้ามาทดแทนเวลาที่เคยใช้ไปแต่เดิม ๆ ซึ่งจากการพูดคุยและอยู่ด้วยกัน พวกเราจะมีจิตเป็นสาธารณะกันมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ทั้งนี้ต้องขอขอบคุณมหาวิทยาลัยพระนครที่ได้เปิดสาขานี้(สาขาสหวิทยาเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น) ซึ่งคาดว่าในปีการศึกษา 2551 จะเปิดรับนักศึกษารุ่นใหม่ประมาณเดือนมีนาคมถึงเมษายน 2551 ซึ่งบทความนี้เป็นมุมมองของตัวดิฉันเมื่อเข้ามาสู่มหาวิทยาลัยชีวิต และทำให้มีความรู้สึกตัวเองเข้ามาเรียน ณ มหาวิทยาลัยแห่งนี้คุ้มค่าจริงๆ